- U bent hier:
- Home »
- Blog »
- Thailand »
- De verschillende fases van een expat – Voordat je besluit naar het buitenland te verhuizen
De verschillende fases van een expat – Voordat je besluit naar het buitenland te verhuizen
Een expat ondergaat verschillende fases op het moment dat hij of zij besluit om naar het buitenland af te reizen.
Inmiddels woon ik al bijna een jaar in Thailand en zodoende heb ik zelf in levende lijve de verschillende fases van het ‘expatleven’ ondervonden.
Zelf vond ik de verschillende expat fases voorafgaand aan mijn reis allemaal maar onzin en besloot om mijn rugzak in te pakken en gewoon te gaan.
Zelf had ik het idee dat ik nergens last van zou hebben, maar nu ik eenmaal een lange tijd in het buitenland zit is het grappig om te zien hoe accuraat de verschillende fases zijn.
‘Expat’ is een veelgebruikt woord, maar mocht je niet precies weten wat dit betekent? Dan geeft de Dikke van Dale de volgende uitleg:
Een expat is iemand die tijdelijk in een land verblijft met een andere cultuur dan die waarmee hij is opgegroeid.
Waar dit artikel over gaat:
De verschillende fases
Voordat ik besloot om alles in Nederland achter mij te laten en voor onbepaalde tijd naar Thailand toe te gaan had ik zelf ook nooit gedacht dat ik voor zo’n lange periode naar Thailand zou vertrekken.
Enigszins was dit natuurlijk wel het plan, maar of dit allemaal zou gaan lukken was nog maar de vraag.
Hieronder een uitleg van de verschillende expat fases.
Fase 1: De honeymoon
De eerste fase van het expat leven is de honeymoon periode.
In deze fase vindt je alles geweldig, alles is nieuw en de mensen zijn zo extreem vriendelijk en proberen je oprecht te helpen.
Op dit moment zie je alleen al het positieve van jouw nieuwe bestemming en ben je een soort van blind voor de negatieve aspecten.
Daarnaast is jouw nieuwe omgeving enorm vergevingsgezind.
Men verwacht nog niet dat jij de taal al spreekt en je helemaal aanpast, je bent tenslotte net nieuw.
Fase 2: Heimwee
In deze fase begin je meer en meer de negatieve kanten van jouw overstap naar een ander land te zien.
Niet in één keer, maar het sluipt er beetje bij beetje in.
Je gaat je irriteren aan de laksheid of in jouw ogen dommigheid of zelfs onaardigheid van de mensen in jouw nieuwe land.
In de meeste gevallen is het vooral het grote cultuurverschil en de cultuurshock die hierbij hoort.
Daarnaast besef je op dit punt maar al te goed dat het leven in Nederland zo slecht nog niet is en dat alles extreem goed geregeld is in ons koude kikkerlandje.
Fase 3: Langzame acceptatie
De volgende fase is langzame acceptatie.
In deze fase stel je je iets meer open en besef je dat jij degene bent die naar een ander land komt.
Je beseft maar al te goed dat jij de buitenlander bent en jij je dus aan de bevolking en het land moet aanpassen en niet andersom.
Fase 4: Ik woon hier
Dit is de eindfase en het kan vrij lang duren totdat je deze fase bereikt.
In de meeste gevallen heb je in deze fase een huis gekocht in jouw nieuwe land, spreek je de taal enigszins en heb je het jezelf zo comfortabel mogelijk gemaakt.
Deze fase wordt ook wel de acceptatie fase genoemd.
Je neemt de mindere dingen voor lief en je geniet volop van de positieve dingen die jouw nieuwe levensstijl te bieden heeft.
Tegelijkertijd heb je het besef dat ook jouw nieuwe leven niet perfect is, maar het is wel beter dan het leven dat je in jouw eigen land had, want anders was je natuurlijk nooit uit Nederland vertrokken.
Iets dat in deze fase enorm kan helpen is het besef of de beslissing dat je niet meer in Nederland wilt wonen.
Dit maakt het tegelijkertijd zo moeilijk om een definitieve overstap naar een ander land te maken, want vaak staat de deur naar het thuisland toch altijd nog op een kiertje.
Wanneer gaan mensen naar huis?
Een expat ben je in principe al als je besluit om voor een paar maanden naar het buitenland te gaan, maar wanneer gaan mensen nou terug naar hun eigen land?
Er zijn mensen die besluiten dat hun nieuwe leven niet bij hun past en deze mensen besluiten terug naar huis te gaan.
De oorzaak hiervan kan van alles zijn, maar in de meeste gevallen gebeurd dit tussen fase drie en vier in.
De langzame acceptatie blijft uit of deze komt wel heel erg langzaam en daarnaast zien deze mensen zich niet permanent vestigen in het land waarin ze nu verblijven.
En als je het toekomstplaatje niet ziet waarom zou je dan nog blijven?
Mijn ervaring met de verschillende expatfases
Inmiddels woon ik alweer een jaar in Thailand en ik moet eerlijk bekennen dat ik nog nooit van de verschillende fases gehoord had, laat staan me hier op voorbereid had.
Nu ik zelf lange tijd in het buitenland gewoond heb, is het toch grappig om te zien hoe accuraat de verschillende fases zijn.
Mijn honeymoon fase
Toen ik aankwam in Thailand, leek alles perfect.
Ik was enorm trots op de stap die ik gemaakt had en het leven was één groot feest.
Wat hierin zeker meegespeeld heeft is het feit dat ik voordat ik op een vaste plek verbleef eerst nog een maand door Thailand rondgereisd heb.
Hierdoor waren er dus eigenlijk twee honeymoon fases.
De eerste tijdens het rondreizen en de tweede toen ik in Bangsaen aankwam.
Heimwee of irriteer ik me gewoon mateloos?
Heimwee is een groot woord, maar zeker toen ik mijn voet gebroken had snakte ik naar de punctualiteit en orde waar ik in Nederland zo een hekel aan had gehad.
Daarnaast waren er een paar dingen die mij ongelofelijk tegen begonnen te staan.
Enkele van deze dingen waren:
- De mensen zijn ongeschoold. Ik ben van mening dat niemand in essentie echt dom is, maar wel ongeschoold en in Thailand is dit ruim 90% van de bevolking wat resulteert in dom gedrag, wat na verloop van tijd enorm op je zenuwen begint te werken.
- De laksheid van de mensen hier en dat je nooit iets voor elkaar kan krijgen. Iets simpels als een werkende internetverbinding kan maanden duren of helemaal niet.
- Taxichauffeurs en minivan bestuurders doen ook maar wat en proberen je altijd op te lichten. Daarnaast is het met hun rijstijl een wonder dat ze mij nog niet dood gereden hebben.
- Het eten is vettig en ongezond.
- Heel weinig mensen spreken fatsoenlijk Engels. En de mensen die dit voor een klein beetje wel beheersen doen, als er iets gedaan moet worden, net of ze deze taal opeens helemaal niet meer spreken.
Langzame acceptatie
Langzaam begon mijn irritatie plaats te maken voor acceptatie.
Die mensen weten niet beter en ik ben degene die naar Thailand toe komt.
Het is dus vrij krom om mijzelf te irriteren aan het feit dat in Thailand bijna niemand Engels spreekt terwijl mijn Thais ook zeer beperkt is.
Het besef kwam dat ik alle kleine irritaties en ongemakkelijkheden makkelijk kan oplossen door mijn eigen leefomstandigheden of kennis te verbeteren.
- De taalbarrière kan makkelijk opgelost worden door zelf de taal te leren.
- Het ongezonde eten kan ik makkelijk laten staan als ik zelf iets meer geld uitgeef aan een goede studio met een keuken zodat ik zelf een gezonde maaltijd kan maken.
- De minivan en taxichauffeurs hoef ik nooit meer te zien als ik een eigen auto aanschaf.
En zo zijn er nog een paar dingen die makkelijk op te lossen zijn.
Hiervoor moet ik natuurlijk wel in mezelf investeren, maar na ruim een jaar is het wel tijd om daaraan aan te beginnen.
De laatste fase blijft voorlopig uit
Na ruim een jaar in Thailand gewoond te hebben, is het voor mij tijd om weer voor een paar maanden richting huis te gaan.
Niet zozeer omdat ik extreem last van heimwee heb, maar meer om het feit om mijn familie en vrienden weer te zien en om even te ‘detoxen’ van alle kleine irritaties en ongemakkelijkheden.
Op dit moment zie ik mezelf niet vast in Thailand wonen.
Niet in de laatste plaats omdat ik nog lang niet uitgereisd ben.
Er zijn nog zoveel mooie plekken op de wereld die ik wil zien.
Wel moet ik toegeven dat ik het leven in Thailand tot op een bepaald punt prettig vind en het mij ook zeker wel bevalt.
Na mijn geplande periode in Nederland ga zeker ook weer terug naar Thailand.
Een mogelijke optie zou zijn om bijvoorbeeld te wisselen tussen Thailand, Nederland en in de tussentijd wat reizen maken.
Conclusie leven als een expat
Naar een ander land verhuizen en jezelf onderdompelen in andere gewoonte en gebruiken klinkt voor buitenstaanders misschien als iets prachtigs en geweldigs en in de meeste gevallen is dit ook wel zo, maar de realiteit is toch wel dat het moeilijker is dan dat het eruit ziet.
Dat wil niet zeggen dat het moeilijk is, maar het is zeker ook niet makkelijk.
Er zijn zoveel zaken die onderschat worden als je naar een ander land vertrekt.
Toch ben ik blij dat ik de gewaagde stap heb genomen en het afgelopen jaar ben ik als persoon dan ook zeker gegroeid.
Mede omdat dit voor mij de eerste keer was dat ik echt op mezelf was.
Voorheen was voor mij het hele leven een sprookje.
In mijn ogen was iedereen goed, oprecht en eerlijk. En, misschien was dat in Nederland ook wel het geval.
Nu ik zelf de ‘echte wereld’ ontdekt heb weet ik dat er in de grote wereld genoeg mensen zijn die er op uit zijn om van jou te profiteren, het leven niet altijd makkelijk is, er mensen zijn die je gebruiken voor hun eigen doeleinden en dat zeker niet altijd alles maar goed afloopt.
Dit zijn ervaringen die ik, als ik thuis gebleven was nooit ervaren had.
Hierdoor ben ik als persoon enorm gegroeid en je zou kunnen zeggen dat ik hierdoor zelfs volwassen ben geworden.
Daarnaast heb ik natuurlijk ook zat positieve dingen meegemaakt.
Buiten al deze dingen en een mate van zelfstandigheid heeft een jaar in het buitenland wonen mij vooral geleerd dat je je eigen dromen achterna moet gaan.
Je hebt maar één leven en het is het absoluut niet waard om de dingen die je wilt doen niet te doen door angst voor wat gaat komen of onzekerheid of het jou wel of niet gaat lukken.
Tegen iedereen die overweegt om voor een lange tijd naar het buitenland te gaan kan ik maar een ding zeggen: doe het!
Want, als ik het kan, dan kan jij het ook.
Over de Auteur Patrick
Patrick reist de hele wereld over. Zo heeft hij enkele reisavonturen in Azië achter de rug en heeft hij voor een lange periode in Thailand gewoond. Op alleenbackpacken.nl deelt hij al zijn reisverhalen en ervaringen.