Drie weken Shanghai… Wat een geweldige ervaring!
Drie weken wonen,slapen en studeren op een campus in de mega stad Shanghai!
Menig student zou hier warm voor lopen, en zo was het ook voor mij een gouden kans die ik zeker niet heb laten liggen.
Waar dit artikel over gaat:
Verblijven op een campus in China
Verblijven op een campus was iets dat een totaal nieuwe ervaring was voor mij, maar in China schijnt dit vrij gebruikelijk te zijn.
Veel van de Chinese studenten verblijven doordeweeks op de campus om in het weekend naar huis te gaan.
Toen mij dit ten spraken kwam, moet ik toe geven dat ik een zweem jaloezie voelde voor het prettige leven dat mijn Chinezen medestudent zou moeten hebben..
Het klinkt heerlijk, vrij van het ouderlijke gezag, met 3 vrienden op een kamer, lekker keten, samen colleges hebben en niemand die ook maar iets zegt over de manier waarop jij je leven inplant…
Niets is minder waar.
Het verwachtingspatroon
De docenten hebben over het algemeen een goede controle over de leerlingen en de regels zijn enorm streng, om maar niet te spreken over de enorme druk die rust op de schouders van een Chinese student of studente.
Veel van deze chinezen studenten, gaan niet naar huis, omdat dit thuis vele kilometers verwijderd ligt van de wereldstad die Shanghai heet.
De meeste Chinese studenten zijn arm opgegroeid en afkomstig uit een gezin die niet veel meer te bieden heeft dan het boerenbestaan.
Door hoop op een betere toekomst en een harde realiteit dat deze ouders hun kinderen niets meer te bieden hebben dan een bestaan in de onderklasse van de samenleving, doen ze er alles aan om hun kind te laten studeren in de grote stad.
De realiteit hiervan is dat de hele familie, en ook niet ongebruikelijk: het hele dorp meebetaalt aan de opleiding van een kind.
De druk waarmee een Chinese student om moet gaan
Wat nou als jij weet dat jou broertjes en zusjes ’s nachts dicht bij elkaar liggen, om elkaar warm te houden, ze elk stukje voedsel doormidden delen en samen oppeuzelen, omdat er simpelweg niet meer is..
Wat nou als jij weet dat als jij je opleiding behaalt, dit alles over is?
Dat indien jij slaagt er ’s avonds eten op de tafel staat, dat indien jij slaagt jouw broertjes en zusjes goed aangekleed op pad kunnen gaan, dat indien jij slaagt jouw broertjes en zusjes misschien wel een opleiding kunnen gaan volgen om net als jouw een goede toekomst tegemoet te gaan.
Zou jij dan nog keten?, Zou jij dan nog lol trappen?
Persoonlijk denk ik van niet..
Maar wat nou als jij weet dat hoe hard jij je best ook doet, hoeveel uren je ook studeert en hoeveel bijles je ook neemt je het nooit zal gaan snappen, omdat het simpelweg te hoog gegrepen is voor jou?
Wat dan?
Ga je dan terug naar huis om ervoor te zorgen dat jouw hele familie ten schande is?
Dat jouw broertjes en zusjes, die zo tegen je opkijken teleurgesteld moeten worden?
Ga je dan terug naar huis, om ervoor te zorgen dat jouw hele familie een schuld heeft die ze nooit, maar dan ook nooit af kunnen betalen?
De Nederlandse student, zou hier lang over nadenken en na enig twijfel ze hoofdknikken met een kort mompelend: ‘ja’
Helaas, en het is diep triest is het in China zo dat dit gezichtsverlies niet te verwerken valt.
hiervoor is maar een uitweg..
Zelfmoord
Hoe triest en surrealistisch het ook klinkt voor ons.
Is dit de harde realiteit in China.
Jonge Chinezen die niet kunnen voldoen aan de verwachting die hen opgelegd wordt.
Een heel dorp met een heel groot verwachtingspatroon, het is vaak te veel.
Door deze immense druk is zelfmoord onder Chinese studenten niet ongebruikelijk.
Het contrast
Natuurlijk werd ons dit niet zomaar verteld.
In de Chinese cultuur is dit een schande en hier wordt dan ook niet over gesproken.
Tijdens ons verblijf op de campus zijn er wel meer dingen die ons niet getoond werden en waarvan het de bedoeling was dat wij die simpelweg niet te zien kregen, het contrast van hoe het er aan toeging en wat wij te zien kregen was groot.
Waar wij als westerlingen en gasten een prachtig onderkomen hadden dat vergelijkbaar was met een goed 3 sterren hotel. Moesten de chinezen studenten het doen met een krap kamertje waar 4 stapelbedden in gepropt staan.
Het was een groot contrast, wat ons voorgeschoteld werd als westerlingen en wat de realiteit voor de chinezen studenten is.
Daarbij moet ik wel eerlijk toegeven dat ik niet met 4 man opgepropt in een stapelbed had willen liggen…
Enkel de goede dingen
Maar dit was wel een beetje hoe het er aan toeging deze 3 weken.
Alle excursies en uitstapjes werden vergezeld door een gids en iemand van school die er voor zorgden dat wij de goede dingen te zien kregen.
Bij terugkomst (soms wel direct telefonisch op locatie) werd dan direct verslag uitbracht bij zijn of haar leidinggevende met de mededeling dat wij prachtige dingen hadden gezien en ons cultureel enorm verrijkt hadden.
In de meeste gevallen was dit ook wel het geval en het is begrijpelijk dat ze enkel de goede dingen willen laten zien, maar als nuchtere Hollandse jongen druist dit toch een beetje tegen de natuurlijke aard in.
Chinese studenten
Na mijn rugzak avonturen in Thailand, ging ik naar China met het idee om veel nieuwe vrienden te maken en enkele langdurige contacten op te bouwen.
Dit pakte alleen iets anders uit dan verwacht…
De Chinese jeugd
Om te beginnen zijn de chinezen van zichzelf uit al extreem verlegen van aard tel daar bij op dat een lange blanke jongen van 21 dezelfde status heeft als Brad Pitt die de rode loper bewandeld.
Tel daarbij nog is op dat de chinezen op de campus geen woord Engels spreken en je hebt een prima formule om veel op de foto gezet te worden, weinig gesprekken te voeren, weinig vrienden te maken en de hele dag rond te lopen met een gezicht zo van: wat gebeurd hier allemaal..
De enige waar goed contact op mee te bouwen was, waren de wat meer ‘verwesterde’ chinezen.
Natuurlijk is het een uitwisseling traject en is het de bedoeling dat er ook Chinese studenten naar Nederland toe komen.
Hiervan had de school in China al een voor selectie gemaakt en deze studenten beheerste het Engels iets beter, al was het nog veel raden en gissen, maar nummers werden uitgewisseld en het chatten kon beginnen.
Een Chinese vriend
Bij de groep die voorgeselecteerd was om naar Nederland te gaan zat een toffe gast genaamd Wensjie, die toevallig ook de beheerder was van de fitnessruimte.
Nou wouden wij als extreem gespierde gasten van begin 20 natuurlijk onze godenlichaam (haha, grapje) goed onderhouden en is even flink aan de bak gaan in het krachthonk.
Mooie gelegenheid dus om elkaar beter te leren kennen.
- Wensjie (Links) trots poserend met zijn vrienden
Deze 17-jarige chinezen jongen genaamd Wensjie had al is stage gelopen in Duitsland, kwam uit een goed gezin en had een leuk vriendinnetje waar hij nog niet zeker over was of dit de ‘ware’ voor hem was.
Zoals het een goed chinees meisje betaamt, bleef ze vriendelijk lachen, schichtig naar de grond kijken en knikte af en toe op een ritmische manier met haar hoofd heen en weer om aan te tonen dat ze het begreep, wat natuurlijk niet het geval was, maar goed dat mocht de pret niet drukken.
Aangezien Wensjie al eens in Duitsland gestudeerd had en open en communicatief erg sterk is in combinatie met een bovengemiddelde kennis van de Engelse taal ging het communiceren met elkaar vrij gemakkelijk.
Op deze manier konden we dus eindelijk wat meer over China en de Chinese cultuur leren!
Kleine Chinese geheimpjes
‘S avonds tijdens het fitnessen vertrouwde hij ons dan kleine Chinese geheimpjes toe.
Zoals de manier waarop chinezen aap eten, dat honden en katten echt nog wel op het menu staan, maar vanzelfsprekend nooit genuttigd zijn door mensen in zijn directe omgeving, hoe liefdesverhoudingen tussen man en vrouw in China werken, het trouw proces in China en hoe er in China naar buitenlanders word gekeken.
Zelf vond ik dit een van de leukste momenten van mijn reis naar China, om op een persoonlijke manier van een Chinese jongen over China te leren.
Chinese studenten verschillen toch niet zoveel
De volgende dag spraken we dan af om heerlijk met z’n allen een potje te basketballen, wat volkssport nummer 1 is in China.
Nadat wij dan dik ingemaakt waren door 3 chinezen jongens met een gemiddelde lengte van 1,55 cm en volledig bezweet en buiten adem afscheid namen werden we vriendelijk bedankt voor het leuke spel samen, maar ze bleven toch nog even rondhangen op het basketbalveld..
‘Maar waarom, we hebben net anderhalf uur staan basketballen!?’
Het antwoord dat hier dan op volgde was:
‘Dat is waar, maar wij hebben gespijbeld tijdens de les om met jullie een potje basketbal te kunnen spelen’
Kortom, de Nederlandse en Chinezen studenten zijn zo verschillend nog niet.
Het Chinese eten
Alhoewel ik niet een erg grote fan van fast-food ben.
Kom ik van tijd tot tijd nog weleens langs de afhaalchinees bij ons in de buurt.
Dit is een vriendelijk klein Kantonees vrouwtje van in de 40 die mij altijd vrolijk begroet en op de een of andere manier erg geïnteresseerd is in mijn persoonlijke leven.
Open en sociaal als ik ben heb ik haar tussen twee happen kroepoek maar toevertrouwd dat ik 3 weken op uitwisseling naar China ga, maar dat ik me toch wel een beetje zorgen maak om het eten in China.
Niet in de minste plaats, omdat ik een serieuze allergie voor noten heb en dit nogal moeilijk kan zijn om dit over te brengen als een land in China.
Vrolijk keek ze me aan en ik kreeg vervolgens het volgende antwoord:
‘jahaa Shanghai eten lekaah, heel lekaaah, maar toch beetje andles’
Het eten in Shanghai
Nou goed hier had ik natuurlijk ook helemaal niks aan dus was het afwachten geblazen.
Bij aankomst in Shanghai begreep ik direct wat het vriendelijke afhaalvrouwtje bedoelde, De chinezen restaurants zoals wij die kennen in Nederland worden voornamelijk gerund door Kantonezen, wat eigenlijk betekent dat deze mensen afkomstig zijn uit Hong-Kong, wat officieel wel soort van onderdeel is van China, maar eigenlijk toch ook weer niet.
Het voedsel dat gegeten word in Hong-Kong, dat zich kenmerkt als vooruitstrevend en gezien word als een ‘westers’ stukje China is totaal verschillend van het voedsel dat gegeten word in het ‘Chinese vasteland’ zoals het binnenland van China vaak omschreven word.
Voor iemand die van simpel eten houdt en wat eten betreft niet snel uit zijn comfortzone stapt was het eten in China een ware beproeving.
Op de campus ging het nog wel.
Hier zaten ook nog wel normale dingen bij zoals witte rijst en eierkoeken, niet optimaal maar ik kon er van leven.
Aten we echter buiten de campus was het een totaal ander verhaal…
Het eten ten buiten de campus
Hier was het vaak een draaitafel waar dan verschillende gerechten op geserveerd worden, wat het is werd vaag vermeld maar echt 100% zeker wist je het niet.
Zoals de ene keer waar ik na veel aansporen mijn twee stokjes richting een stukje ‘varken’ bewoog, de stokjes in mijn mond stopten en het vervolgens inktvis bleek te zijn…
Hierbij moet wel eerlijk vermeld worden dat ik met eten en vooral nieuw eten een ongelofelijke pussy ben.
Mocht je van gevarieerd eten houden en ben je niet bang om nieuw eten te proberen, dan zal voor jou het eten in Shanghai geen enkel probleem zijn.
De stad Shanghai
Met een stad die 24 miljoen inwoners heeft, wat meer is dan heel Nederland moest dit haast wel een ongelofelijke shock gaan worden…
Achteraf moet ik zeggen dat dit reuze meeviel, na een paar dagen was ik gewend aan de drukte overal.
En in en om Shanghai zijn de mensen erg vriendelijk.
Waar de stad zelf bol staat van luxueuze winkels, dure rooftop barretjes en exclusieve auto’s is het in de buitenwijken (waar ook school gevestigd was) niet meer dan grote wolkenkrabbers, minimalistisch leven en smog!
Het contrast is zo enorm groot tussen de rijke elite en de normale arbeider dat het gewoon bijna eng is.
Waarom naar Shanghai?
De stad zelf heeft een paar mooie bezienswaardigheden waarvan de bund toch wel nummer 1 is.
De stad Shanghai kenmerkt de mogelijkheden die hard werken en veel geld te bieden hebben, maar buiten dat is de keiharde realiteit ook dat de mensen die deze ‘droom’ of ‘lifestyle’ niet hanteren keihard naar beneden gevallen zijn en niet veel hebben.
Waar steden als Parijs een zachtzinnige en liefdevolle indruk bij mij achterlieten kan ik Shanghai het beste omschrijven als stad van uiterste.
Of je bent rijk en alles is mogelijk of je bent arm en je hebt helemaal niks..
Ga er heen voor de ervaring en de mooie bezienswaardigheden.
Maar de smog, de drukte en het ongekende hoge tempo maken het totaal plaatje toch iets minder.
Schoolwerk
Natuurlijk waren we er niet alleen voor het plezier, ook moest er school werk gedaan worden.
Drie weken lang volgde we vijf keer per week een les in het 3D tekenprogramma autodesk.
Uiteindelijk was het de bedoeling dat we zelf een eigen opberg doos ontwierpen met autodesk en deze vervolgens daadwerkelijk in elkaar zetten.
Leuk om te leren, maar de uitstapjes en het zien van alle bezienswaardigheden was toch meer waar ik warm voor liep.
Toch maar weer backpacken….
Al met al was het een mooie ervaring waarin ik veel geleerd heb en heb mee mogen maken in een andere setting dan door mijn reis door Thailand. Toch denk ik dat het backpacken, het vrij leven zonder regels mij meer trekt dan een drie weken durend druk programma volgen die boordevol regels zit!
Over de Auteur Patrick
Patrick reist de hele wereld over. Zo heeft hij enkele reisavonturen in Azië achter de rug en heeft hij voor een lange periode in Thailand gewoond. Op alleenbackpacken.nl deelt hij al zijn reisverhalen en ervaringen.